In vogelvlucht

Het is zo duidelijk lente. En dat is meer dan alleen aan de bloesem te zien. De loriketen checken de holletjes in de eucalyptus bomen voor nesten en andere vogels zie je nestmateriaal verzamelen. In het bos vallen spontaan twee honingeters uit de boom die aan het paren zijn. De bee-eaters houden het bij scharrelen. De australische griel (bush stone curlew) maakte zich overdag onzichtbaar door plat op de eieren te liggen zodra er iemand in de buurt komt, maar ’s avonds was het een magnifiek gezicht, spreidde ze haar vleugels uit en histte ze om ons af te schrikken als we te dicht bij het nest kwamen (nou ja nest: een paar eieren midden in het veld). Sommige vogels zijn al verder en zitten met jong; zwaluwtjes hebben onder het dak van een gebouw draden uit de zwabber gebruikt om hun nest te maken, de lederkoppen (friarbirds/leatherheads) vliegen op en neer met een hoop kabaal om hun jongen te voeren, Tuinwaaierstaarten (willy wagtails) maken een hoop kabaal en blijven zwaaien met hun staart zodra er onraad is (wat ons er op duidt dat er een nest in de buurt is en ze dus eigenlijk het tegenoverstelde bereiken van wat ze willen). De watervogels zoals de zwanen zwemmen statig op en neer op de lagune gevolgd door hun twee grijze jongen die elke beweging kopiëren en de magpieganzen hebben een heel gevolg dottige kuikens, die nu leuk zijn, maar later net zo lelijk worden als hun ouders. Een visarend (osprey) vangt een vis vlak voor onze ogen en strijkt neer in een boom om die op te peuzelen. Een jongere versie zit in de buurt en kijkt toe en leert zo de klappen van de zweep. En sommige zoals de boszwaluws zitten als kleine kleutertjes op een rijtje, genietend van hetzelfde uitzicht als wij?