Home sweet home

Wat een grandioze dag om thuis te komen! Als we acht uur ’s avonds landen is het nog licht, en de kustlijn ligt the glimmen in het laatste licht, we kunnen naar het midden van het eiland kijken waar nog sneeuw op de bergen ligt ondanks dat het skiseizoen al gesloten is, en ook onze ‘eigen’ berg Taranaki ligt er magnifiek bij. Onze buurtjes staan ons op te wachten om ons naar huis te brengen. Het huis ziet er spik en span uit en zelfs de tuin is gesnoeid ipv alleen onkruid gewied en gras gemaaid. Wat een bonus! We doen ons goed aan het wijntje en de chocolaatjes die de huiszitter voor ons heeft neergezet en vieren ons welkom thuis. Muziek op zijn knal.

De volgende dag is nog een perfecte lente dag, dus een rondje tuin, bij de drie geitjes kijken en een werklijstje maken. Auto weer klaarmaken om de weg op te gaan, zowel mechanisch als verzekeringen, keuring, wegenbelasting ed. Garage uitgespoten en geruimd, want wateroverlast en ratten hadden voor een zooitje gezorgd. De post wordt doorgewerkt, admin gedaan, en ondanks dat we niet hoeven te soppen moeten wel bolletjes, batterijen in bel/rookalarm/weerstation vervangen worden, klokken gelijk gezet en onze kasten weer ingeruimd zoals we dat zelf graag zien, weggezette dingen weer tevoorschijn gehaald. Om het kort te houden: ons huisje weer eigen maken. Het voelt goed!