Kamper ook weer thuis

Na 8 dagen varen vanaf Brisbane, via Port Kembla (Sydney) en Melbourne, loopt de RoRo (Roll on Roll off) Trans Future 5 de haven van Auckland binnen. Wat een immens groot én lelijk schip! Maar onze kamper is aan boord dus kijken vol verwachting toe vanuit een caféetje naar het lossen van het schip. Net voor donker komt onze Benimar de laadklep afrijden. In de Brisbane haven werd ik verplicht door de havenveiligheidsbeambte de foto, van het overhandigen van onze kamper aan de verschepingsmaatschappij, te verwijderen van mijn camera. Nu bij het aankomen in Cooks Wharf, weigerde de camera zelf al! De Nieuw Zeeland – Australië ‘rijksweg’ mag blijkbaar niet vast gelegd worden.

Na het lossen was het te laat om diezelfde dag nog wat te doen. We hebben het papierwerk al opgestart met MAF (quarantaine) en de douane, zodat de dag erna de inspectie en het uitklaren kan plaatsvinden. Normaal gesproken hoef je niet aanwezig te zijn, maar wij willen dit graag, dus onder escorte rijden wij over het haventerrein. Wat een opluchting dat alles er goed uitziet; geen schade. Ook is er niets gestolen, dat denken wij initieel althans, later blijken al onze kussens achterover gedrukt te zijn. De bemanning heeft nu vast een heel knus hoekje ergens op het schip! Wij zijn blij dat het daarbij is gebleven; alles inpakken in de garage is een goede zet geweest.
Ondanks dat onze kamper spik en span is, vinden ze onder de motorkap wat Australische zaden: twee dezelfde grote zaden (groter dan de gleuf dus onmogelijk eronder gewaaid), op dezelfde plaats aan allebei de kanten (wel hééél toevallig) en goed in het zicht onder een randje geschoven zodat ze er niet uit konden vallen (rara). We weten niet op wiens tenen we hebben gestaan tijdens de verschepingsonderhandelingen of dat het schoonmaakbedrijf op de haven wat bij wilde verdienen, maar het werd niet goedgekeurd door de quarantaine officier. De motor en de cabine moest nagezogen worden (+$) en na een 2e inspectie (+$) mochten we dan toch het haventerrein af.
Via de douane, die ons Carnet af moest stempelen om de tijdelijke export te beëindigen, de Automobile Association om nieuwe diesel km te kopen en ons Carnet in te leveren om zo de borg terug te vorderen, vertrokken we eindelijk aan het eind van de dag weer richting huis. Na 350km staat de kamper weer voor de deur (liever gezegd naast de garage), waar deze de komende tijd wel geparkeerd zal blijven. Nu zal onze tijd gespendeerd worden met het bezoeken van vrienden of werken op ons 1.2 hectare stukje land, afgewisseld met administratie binnenshuis op regenachtige dagen. Het is fijn om na zo’n lange tijd weer eens stationair te zijn in een echt huis, alhoewel het vreemd voelt zoveel ruimte te hebben binnen vier muren en ook zoveel inboedel….

Het meest wonderbaarlijke is niet dat we, ondanks al de “gevaren” die Australië in petto heeft, we overal zonder kleerscheuren doorheen zijn gekomen, is ook niet dat we nog steeds gezond zijn (we zijn weer door de gezondheidsmolen met vlag en wimpel), maar waarschijnlijk dat we, na bijna 3 jaar op 14m2 geleefd te hebben, elkaar nog steeds niet zat zijn en met hoge verwachting uitkijken naar wat 2010 voor ons in petto zal hebben.