Onderwaterwereld

En dan kan je natuurlijk niet het noordoosten van Queensland bezoeken zonder te varen en te duiken. Het Great Barrier Reef heeft wereldwijd een grote naam hoog te houden over de kwaliteit van het duiken en de keus is dan ook groot: van ééndaagse tochten vanuit Cairns naar het “binnen”rif tot aan een week op een boot naar het “buiten”rif en de Coral zee. Wij nemen er iets tussen in: 4 dagen op een boot (de eerste keer dat we zoiets doen op een duikvakantie), maar wel naar het (mooiere) buitenreef en naar Osprey Reef: nog verder van de Australische kust af, dus minder troebel water. Wordt wel wat veel varen, maar gelukkig is het schema zo, dat dat hoofdzakelijk ’s nachts gebeurd. We stappen dan ook pas om 6uur ’s avonds aan boord en als we de volgende ochtend wakker worden, liggen we al bijna 250km bij Cairns vandaan boven het rif te dobberen. Om 9uur liggen we in het water voor de eerste duik…. iets dat we de komende 3 dagen nog 12keer gaan herhalen: dat in het water liggen dan. Als ik heel eerlijk ben hebben we niet iets speciaals gezien dat we ook al niet eerder op andere duiklocaties gezien hebben, maar de zichtbaarheid onderwater, de immens hoge koraalmuren op het Osprey reef, de vele verschillende en grote getale aan vis (Nemo was uiteraard ook aanwezig), de intensheid van 4 tot 5 duiken per dag en de sfeer aanboord met allemaal duikgekken (in meerdere en mindere mate) was toch een erg leuke ervaring. Omdat de hele boot draait om het duiken, is er ook een onderwater fotograaf aan boord, die elke duik meegaat en op strategische plekjes duikers ligt op te wachten voor foto’s of video. Dat levert dus niet alleen onze eerste onderwater foto’s op van onszelf, maar ook een leuke video. Dat komt natuurlijk niet voor niks, maar we zijn niet voor niks Nederlanders: kopen een video en fotoshow en delen die met een paar duitstalige meiden die het eigenlijk ook wel erg duur vonden om alleen te kopen.

Het enige wat wel nieuw voor ons was, was het voeren van de haaien. Wel eerder haaien gezien, maar niet in de getale zoals ze op de voedering afkwamen. Eerst worden alle duikers (28 toeristen en 10 van de 12 bemanningsleden: 2 moesten er op de boot achterblijven) naar een soort natuurlijk onderwater amfitheater gebracht. Daar neemt iedereen op “de rotsen” plaats (voor zover dat kan in je duikuitrusting). Manita heeft het al niet zo op haaien, dus die zat lekker knus dicht tegen me aan op de rots. Een week later beginnen de blauwe plekken nu eindelijk een beetje te beteren….. Als iedereen plaats heeft genomen, trekt de duikleider een vat met tonijnkoppen naar een soort podium (ook weer een rots in het midden van het amfitheater). Dat ruiken de haaien dus al en het aantal dat om dat vat heencirkelt wordt groter en groter. De duikleider gaat nog even met het vat vlak langs alle duikers zodat iedereen de haaien van goed dichtbij kan zien en vervolgens bindt hij het vat op zijn “podiumrots” vast. Met een ruk aan een touw komt de deksel van het vat en de tonijnkoppen naar buiten en dan begint het feest: de haaitjes die eerst lieflijk aan het rondzwemmen waren (voor zover je van lieflijk kunt spreken bij haaien), veranderen opslag en het wordt een groot spektakel / gevecht wie er met de tonijnkoppen aan de haal gaat. Het spel is in een paar minuten over, maar daarna heb je dus wel een idee wat die beesten kunnen aanrichten. Als ik ooit moet kiezen tussen een krokodil en een haai…….. D’r zijn zo’n 35 – 40 haaien op de voedering afgekomen (dat konden we later op de video zien) en 3 verschillende soorten, variërend tussen de kleine (2 – 2.5m) witte tip rif haaien tot de wat grotere 3m zilvertip haaien. Allemaal onschuldige beestjes natuurlijk, want anders hadden wij daar niet gezeten (of in ieder geval niet na kunnen vertellen). Overigens zat er ook nog een grote kabeljauw (groper/cod) tussen die zich van de haaien niks aantrok en rustig meevocht om zijn gedeelte van de buit.

Na 3, toch wel erg volle, duikdagen hadden Manita en ik het wel gezien en samen met nog 18 anderen zijn we op een eiland van boord gegaan om plaats te maken voor andere duikers die in 3 dagen tijd weer terug zouden varen naar Cairns. Van onze groep zijn er dus maar 8 doorgegaan voor de volledige week duiken….. en wij zitten nu dus op een eiland in het midden van de oceaan te wachten totdat er een schip voorbij komt die ons thuis wil brengen….. ooh nee: wij zijn met 2 kleine vliegtuigjes weer terug gebracht naar Cairns en wat een mooie vlucht over het Great Barrier Reef had moeten worden, viel eigenlijk wat tegen: zowel de stofstorm die Sydney in zijn greep heeft gehouden en de branden in de binnenlanden van Cairns zorgden ervoor dat het zicht niet denderend was. Wel jammer, maar na zo’n toffe duik 4daagse, kan je eigenlijk niet meer klagen.

Terug in Cairns hadden we 2 dagen later nog een boottocht geregeld, naar Michaelmas Cay & Hastings Rif. Eigenlijk meer om het een en ander aan vogels te zien, maar er kon ook gedoken worden van de boot. De duik bij het eerste koraaleiland was zelfs gratis. Dus als rechtgeaarde Nederlander….. ga je het koraaleiland op om vogels te kijken en kom je pas terug als de boot op het punt staat om naar het 2e koraal atol te varen…. geen duiken dus, maar wel een aantal verschillende nieuwe vogels gezien. Dus toen we bij het 2e eiland wel wilden duiken, schrok de bemanning en vroegen ze vriendelijk of we het wel goed begrepen hadden: alleen de duik bij het eerste eiland was gratis en nu moest er extra voor betaald worden. Daar begrepen ze dus eventjes niets van: hoe kan je nou een gratis duik voorbij laat gaan voor een paar vogeltjes…… De duik mocht het label van “duik” eigenlijk niet hebben: het diepste was 11m en dat was net achter de boot en verder hebben we tussen de 5 en 2m zitten jojoën. Niet makkelijk duiken, maar de koralen waren mooi om te zien en dan heb ik het nog niet eens over die reusachtige doopvontschelpen (giant clams). We waren eigenlijk op zoek naar roggen (reuzemanta zou prachtig geweest zijn, maar met de Great Barrier Reef ervaring die we tot dusverre hebben, zou op het ogenblik elke rog een aanwinst zijn). Helaas ook deze duik hebben we er wéér geen één gezien en ik begin nu te vermoeden dat na het Steve Irwin ongeval van een paar jaar geleden, alle roggen de Australische wateren hebben verlaten!!

Het ‘nadeel’ van die boottochtjes met duikers is natuurlijk wel dat je hoort over vele andere “niet te missen” duiklocaties in Queensland. Wordt vervolgt!!