Aanvogelen

We besteden wat tijd in Cairns om de zooi van Cape York weer op te ruimen en alles weer een plaatsje te geven, maar al gauw schakelen we weer in de ‘organisatie’ bui om een duiktocht te boeken naar de Great Barrier Reef. Op de promenade van Cairns zijn we een paar enthousiaste vogelaars tegen gekomen die ons ook nog eens op een tochtje naar één van de eilanden vlak voor de kust wijzen: een plek waar je een aantal vogels kunt zien, die je op het vaste land eigenlijk niet tegen kan komen. Maar als ook dat geregeld is, gaan we gauw weer op stap.

Deze keer brengt de tocht ons naar de Tablelands: een plateau op zo’n 400m hoogte ten westen van Cairns, waar we (weer) met volle teugen van het regenwoud genieten. Wat we van te voren wel wisten, maar eigenlijk pas goed doordrong toen we er waren, is dat het een absoluut vogel walhalla was. Eén van de campings, Kingfisher Lodge, op dit plateau staat bekend om zijn diversiteit van vogels: in een straal van 1,5km om de camping zijn er 220+ verschillende soorten gezien en een groot aantal daarvan zie je gewoon als je op de camping blijft. Het zal je niet verbazen dat je daar dus (bijna) alleen maar mensen tegenkomt die geïnteresseerd zijn in vogels (en sommige zelfs alléén in vogels). Zo ook onze buurtjes: een stel van gemiddeld onze leeftijd (maar zij een stuk jonger en hij wat ouder), die ook het ‘arbeidsleven’ achter zich hebben gelaten. Doordat we ze een paar weken geleden in Cape York al eens oppervlakkig tegen het lijf waren gelopen, raken we nu wat meer aan de praat en ze bieden ons aan om morgen met hun mee te rijden naar een wandeling op Mt Lewis (waar we met onze eigen kamper niet naartoe kunnen rijden). Dat accepteren we graag, ook al omdat Alby & Eleanor ervaren vogelaars zijn en vogels vinden door het herkennen aan hun geluid. Ze wijzen ons dan ook talloze vogels die zij al lang gezien hadden, maar voor ons nieuw zijn…. onze lijst blijft groeien.

Vanaf de camping gaan we nog naar een moerasgebied waar we met behulp van een gids, die elk vogelnestje in de buurt weet te vinden, in 3uur tijd een groot aantal vogels zien. Maar het mooiste is toch wel een acrobatenvlucht van een roofvogel die indruk probeert te maken op zijn vrouwtje: zelfs de gids staat er met bewondering naar te kijken. De emoe met kuikens vinden wij ook grappig, maar is voor hem heel gewoon. Dat de lente in de lucht zit blijkt een paar dagen later als we ’s morgens wakker worden door een hels kabaal in het bos naast onze kamper. Wat ik nooit achter Manita had gezocht, blijkt nu ineens boven te komen: ze is een hardcore seksfotografe. Het blijken 2 prieelvogels te zijn die liggen te paren, zich door Manita niet laten verstoren en zich gewillig laten fotograferen. Aan het eind vliegt er een weg en blijft er eentje zeker een half uur, volledig suf-ge…, zitten. Ben er alleen nog niet achter of dat het mannetje of het vrouwtje was!! De foto’s blijken later wel van pas te komen, want een lokale natuurgids wist niet dat die vogels in dat gebied paarden en de foto’s gaven hem het bewijs!!
Een vogelbekdiertje en Hoekkopagame hagedis (Boyd Forest Dragons) vlak voor zonsondergang zorgen voor de broodnodige afwisseling van de vogeltjes.

Helaas we moeten door, want morgen staat onze eerste boottocht op het programma. Weten we gelijk wat we daarna gaan doen: hier terugkomen, want er zijn op de Tablelands nog veel meer hele leuke plekjes.