Afzakken

Nog een héél klein stukje noordelijker voordat we gaan afzakken naar het zuiden (echt!), richting eindpunt. Dit keer over de asfaltroute landinwaarts, een omweg maar voor onze kamper de enige mogelijkheid.
Cooktown is een heerlijk tropische nederzetting met palmen en planten die ik allemaal herken van onze eigen tuin in Brunei; de lucht is zoet van de frangipanni. Het ligt aan de rivier Endeavour, genoemd naar het schip van Kapitein Cook, die hier toen geland is. Kan me zo goed voorstellen als we op de uitkijk staan bij laagtij, dat ie gedacht heeft: ‘Oh shit! Hoe leidt ik het schip hier weer uit’, het stikt er van de zandbanken om de rivier uit te komen en eenmaal op zee reikt het rif zover als je kijken kunt…
Van zo’n eerste stap aan wal is het uitgegroeid naar een stadje van 50kroegen, waarvan er nu nog maar 3 over zijn. ‘Moe’ van het verkennen van de botanische tuin, een lange ochtendwandeling langs baaitjes en beboste heuvels, museumpje pikken (voor verdere verkoeling; airco heerlijk!) en sjokken langs de river, zoeken ook wij verkoeling aan de tap samen met de ‘andere’ harde werkers. Ha!

Het is nog droger en er zijn heel wat branden. Bij mij veroorzaakt het hoofdpijn, hopelijk levert het geen grotere rampen op dan dat. Black Mountain, die zwart is vanwege de mosgroei, is nu ook omgeven door zwartgeblakerde bomen en grond. De roofvogels vliegen voor het vuur uit om nog wat op te pikken. Op de weg verder naar het zuiden bij Mareeba, roosteren de koffiebonen bijna aan de plant!

Het koffiemuseum in Mareeba is een ontzettend grote verzameling van koffiemachines door de eeuwen heen, van exotische modellen uit Zuid Amerika, via art-deco design uit Italie totaan de voorloper van ons eigen espressoapparaat, bij elkaar geschraapt door een vakidioot uiteraard. En onbeperkt proeven van allerlei soorten koffie, chocolaatjes en koffielikeur. Hmmm.

Nog een historisch wagenpad gelopen, Bump track, vanuit Mt Molloy over de ‘dividing range’, door de lokalen meer toepasselijk ‘de bult’ genoemd, naar de kuststrook. In de oorlog als een vluchtroute gepland; de binnenlanden in en de laatste zou het pad met dynamiet opblazen, zodat een landing van de japanse vijand vanuit zee, hen niet veel verder zou brengen en het letterlijk zou blijven bij ‘een voet aan wal’. Van de weg opblazen is het gelukkig nooit gekomen….

Weer terug in de Tablelands hebben we tussen alles door uiteraard weer naar naar vogeltjes gezocht, maar de telescoop kwam heel goed van pas toen we een boomkangoeroe vonden. Nou na ‘vonden’; ze werden ons aangewezen! We waren al een Duitse vrouw tegen gekomen die zei: ‘sree kangaroes. Ik dacht drie (three), vijf of tien, wij lopen er niet warm meer van, maar zij bedoelde boom(tree)kangaroes; nou DAT was het bekijken waard in het wild! Met scoop twee exemplaren heel goed van dichtbij kunnen bekijken. Eentje had zelfs een joey die even zijn kopje uit de buidel stak. Geweldig! Bleek die Duitser op alle fronten gelijk te hebben; drie boomkangoeroes!!

De vele rook in de lucht levert aparte, zeer rode zonsondergangen op. Aangezien het hier aan de oostkant lastig is de ‘son in de see te sien sakken’, is het erg fraai het in Lake Eachum te zien ondergaan.

Tussendoor ook nog naar Undara geweest, een NP bekend om zijn lava tunnels: waren het eerst rivieren waar de lava doorheenstroomde, door de afkoeling en stolling van het buitenste gedeelte werden deze grachten overdekt zodat het nu tunnels zijn. We konden er alleen in met een gids, maar gelukkig had hij een hoop interessante informatie. Hij was ervan overtuigd dat hij een nieuwe vleermuis ontdekt had in de tunnels en vroeg aan Manita of ze er een foto van kon nemen als bewijsmateriaal.

Wij hebben, na het vele vogelen in Cairns en omgeving (vogel no. 400 hebben we gevonden; zwartborstfranjemonarch – pied monarch), even de typische toerist uitgehangen. De kabelbaan genomen naar Kuranda, met fantastische uitzichten zowel over de kustlijn, de bergen als scherend over de toppen van het regenwoud. Nadat er vroeger genoeg geklaagd is over de paden zoals het Bumptrack (dat we eerder gelopen hadden) als ontsluiting van de binnenlanden, is er een treintje aangelegd, voor transport van o.a. goud. Daar hebben ze het nu niet meer voor nodig, maar het gaf ons de mogelijkheid om terug naar Cairns te gaan met het historische boemeltreintje.