Haast!

Onze weg voert over de Haast pas; de laagste pas om de Zuidelijke Alpen over te steken. We stoppen op dit lage hoogste punt en klimmen naar een uitzichtpunt, om de Makarora rivier in de richting van de zuidelijke oceaan te zien stromen, en de Haast rivier in de Tasman Zee. Naast dit en de Haast Gates met zijn grote rotsblokken onder de brug, stoppen we verder weinig; met Loes hebben we hier al meerdere plekjes bekeken, plus oef die beenspieren!
Tegen vijven rijden we Haast binnen, een plaats met heel verwarrende opzet; het Haast dorp, de Haast Splitsing en Haast Strand en de faciliteiten zijn over alledrie verdeeld. We moeten nog haast maken om net voor sluitingstijd boodschappen te kunnen doen en het VVV te bezoeken. Dan nog 60km door naar Jacksons Bay voor een maaltijd en overnachting. Niet hard genoeg gereden blijkbaar, want de eettent is al dicht zodat de zandvliegen de enige zijn die een maaltijd voorgeschoteld krijgen vanavond! Dus vluchtend terug naar de kamper, deuren dicht en haastig naar de overnachtingsplek!

De West Kust, die de bijnaam ‘Wet’ Coast heeft, doet zijn naam eer aan; de bergen verdwijnen voor onze ogen en regen begint. Er is heftig weer voorspelt. We staan aan de monding van een rivier en aan het eind van de ochtend stijgt het water in de rivier erg hard (nog 2,5uur voor hoogtij, maar gecombineerd met de vollere rivier na de regen); snel wegwezen dus! We rijden die paar km naar Jacksons Bay terug; een ruige zee, de grote golven slaan tegen de weg aan (op de terugweg ligt de weg flink bezaaid met stenen en zand maar gelukkig -nog- geen instortingen die de weg blokkeren) en de visserboten liggen flink te deinen. Het voelt hier alsof we zo van het eind van de aarde af kunnen spoelen. In de hier beruchte eettent, een klein houten hok aan het strand, slaagt onze tweede poging om hier fish & chips te verorberen, voordat we terugkeren naar onze slaapplaats om de schade op te nemen. Al hadden we 2uur geleden niet in allerhaast besloten weg te gaan dan hadden daar waarschijnlijk nu vastgestaan; de plek was één grote ravage; grote boomstammen, losgeslagen planten, en water, veel water. Genoeg mogelijkheden voor flinke schade aan de kamper: niet alleen door het water maar ook de ronddrijvende boomstammen!!
Ook de tweede bijnaam ‘Wild Coast’ heeft zich dus laten zien vandaag!

Om nog even te luchten, lopen we een rondje over de planken door het wad in de nabijheid.
Nou het was heerlijk ploeteren met opgerolde broeken; het water stond haast tot aan de knieën! Geen vogels gezien; allemaal gevlogen? We hopen nog een kuifpinguïn te vinden hier langs de kust; zij kunnen NIET gevlogen zijn. Maar hun broedtijd is voorbij, en ze zijn in het eindstadium van de rui, wat toch al een lastige tijd is om ze dan te zien, maar met dit weer haast onmogelijk...... ook zij zullen schuilen.

Wij zitten dit weer uit binnen onze vier muren en verslinden de laatste tijd meerdere boeken. We hebben bij Chris (ontmoet tijdens de Milford wandeling) extra boeken gekocht en een proefdruk thriller gehad, om onze bibliotheek, annex slaapkamer weer aan te vullen.
Een week geleden voor het laatst kunnen smssen of internetten in Wanaka; bij navraag blijkt inderdaad de dichtbijzijnde mobiele telefoonreceptie in Wanaka (145 km terug) of Fox (120 km verder) te zijn, dus een internetcafe opgezocht, helaas met zeer langzame satelietreceptie maar toch even contact met de buitenwereld!