Verandering

Het is duidelijk herfst geworden, officieel 1 maart hier. De dagen begonnen wat regen te krijgen na de mooiste zomer sinds jaaaaaren en mist die ’s ochtends lang in de vallei bleef hangen die de toch al veel kortere dagen voor activiteiten nog korter maakten. Dus toen we deze week een stevige 1000m klim maakten en bovenop werden beloond met alleen maar wolken, werd onderstreept wat we beiden al voelden; tijd voor verandering. Het voelt niet alsof we het noorden van het zuidereiland te kort doen, aangezien we daar al menige vakantie doorgebracht hebben. Even smssen we nog naar vrienden die hier in Malborough een boot hebben liggen in de hoop samen wat te kunnen zeilen in dit ideale gebied van baaien en eilanden, maar zij zijn in New Plymouth hard aan het werk.
Tijd voor afsluiting van een geweldige 7 maanden dit keer op het zuidereiland en, terwijl de populieren beginnen hun blad te verliezen en andere bomen verkleuren, plannen te maken voor onze volgende avonturen.

Nederland ‘roept’ al een heel tijdje (ik vind dat ik het nog lang volgehouden heb om ‘weg te blijven’ bij de rest van de familie na Pap verloren te hebben), maar nu mijn ticket voor 22 april geboekt is, kan ik bijna niet meer wachten om naar huis te gaan voor een maand. André besluit niet mee te gaan, een beslissing waar hij heel wat commentaar op gehad heeft. Dus na lange tijd samen een huisje van een 14m2 gedeeld te hebben, gaan we ieder een maand onze eigen weg.

Maar eerst samen naar ons andere thuis; New Plymouth. Ook dat vooruitzicht kriebelt; even leven in een echt huis, wat werken in de tuin en op het land (wat erg veel achterstallig onderhoud zal hebben), vrienden zien en terug naar ons vertrouwde uitzicht; onze berg (zou de eerste sneeuw er al gevallen zijn?). Emailtjes versturen om te kijken of onze vrienden tijd hebben om deze zigeuners weer te zien.....

En onze kamper uitruimen, een ‘najaarsschoonmaak’, en weer inruimen (bv ski’s uitwisselen met duikuitrusting) voor ons volgende avontuur: Australië. Het plan is begin juni te vertrekken als we alles rond kunnen breien voor die tijd. Al heel wat uren op het internet doorgebracht en aan de telefoon om papierwerk te regelen.
Ons visum voor een jaar hebben we binnen, dus we kunnen er in ieder geval heen met de kamper (voor een kortere periode had verschepen geen optie geweest). Het overzetten van onze kamper moet onder een Carnet de passage, de gemakkelijkste manier voor tijdelijke import. Alles uitgezocht qua carnet (formulieren, bond opties, bewijzen verzamelt wat voor gassen we hebben in airco en koelkast, door laten lopen van registratie en overslaan jaarlijkse ‘NZ ANWB’ keuring terwijl we in het buitenland vertoeven) zodat alles klaar is voor het indienen van de aanvraag zodra we een verschepingsdatum hebben.

Vele mensen die we spreken raden aan een kamper te kopen in Australië ipv overschepen van eigen kamper. Dit is blijkbaar goedkoper, geen bond nodig en geen restrictie van maximaal 1 jaar, maar er gaat toch niets boven je eigen vervoer vinden wij. We hebben zoveel onderzoek verricht naar wat voor onze levensstijl de beste kamper zou zijn en gelukkig bevalt onze keuze ons prima.
Naar Australië bestaan Roll-on Roll-off schepen, een soort veerboten dus die er 4 dagen over doen en waarvan er elke 2 tot 2½ week wel eentje vaart. Totaal onverwacht blijkt dit heel lastig te zijn uit te vinden welke scheepsmaatschappijen deze service hebben en alleen via verschillende agentschappen kunnen wij prijsopgave aanvragen. Al weken zitten wij op antwoorden te wachten; het is duidelijk dat wij met een kamper maar bijzaak zijn, vergeleken met nieuwe auto import/export. Wij zijn ook een veel lastigere klant; met een huis op wielen vol spullen op een schip waar de handen van de bemanning nogal los blijkt te zitten. Dus of het lukt een transportverzekering te vinden die behalve de kamper ook de normale inhoud verzekert is de vraag. Uiteraard nemen we de meest kostbare dingen met het vliegtuig mee, maar het is niet alleen het financiële verlies dat je lijdt, maar ook het ongemak om weer de juiste spullen te vinden ter vervanging...
Aanvragen voor verzekeringen, kampervereniging lidmaatschap etc in Australië zijn onderweg, maar ook hier zijn de reacties langzaam.
Misschien willen te graag, te snel, nu we knopen gehakt hebben? Als we binnenkort maar een datum hebben voor de boot naar Australië, dan volgt de rest wel....

Een datum voor de veerboot naar het Noorder Eiland hebben we ook niet, maar in het is laagseizoen, dus er is altijd wel een plekje. En dan is het een kwestie van een paar mensen bezoeken in Wellington (waarschijnlijk op één dag) en dan linia recta naar huis. Als we eenmaal voet zetten op het N.eiland, zullen we de rust niet meer hebben om onderweg nog wat te doen. We hebben deze week dus nog maar even genoten van allerlei mooie plekjes, voordat we op huis afgaan en Monique, de huiszitter, aflossen.