Bijna bekeerd

Wat kleine reparaties aan de kamper laten doen in Queenstown; bij een bedrijf dat eigenlijk automonteurs heeft, maar wat ook het auto gedeelte van de vele huurkampers onderhoud en wat lichtere klusjes aan het huisgedeelte doet, wat een goede service!
Daarna rijden we een paar km door naar Arrowtown, een oud goudzoekersdorpje dat wel knus is vergeleken met het grote toeristische QT. Ook hier gaan mensen jaaaaaaaaren naar dezelfde plek met de zomervakantie. Dit weekend is het startsignaal voor kampeerders; van Labourweekend totaan de Pasen. Caravans worden uit de stallingshoek gesleept, er komt duidelijk meer leven in de tent. Terwijl velen nog hun caravan staan te stellen, vooral de schotelantenne, lopen wij terug naar dorp, even wat drinken in het zonnetje bij de troeg, en daarna aan de overkant bij Postmasters wat eten. We deelden het omgebouwde huis, met een levendige groep anderen; allemaal pastoren voor de opening van de nieuwe kerk. Konden het niet laten hun visitekaartje af te geven en ons uit te nodigen, maar daarbij is het bekeren gelaten.
Labourday (Dag van de arbeid) viert de 8urige werkdag die in 1840 ingesteld werd toen een Engelse immigrant besloot dat alles beter zou worden in zijn nieuwe thuisland. Dat is het vieren waard, ondanks dat NZ-ers volgens statistieken meer uren draaien dan ergens anders in de westerse wereld. Dat gevoel hebben wij juist helemaal niet over werknemers hier (de meeste gaan ‘netjes’ op tijd naar huis), maar daarintegen zijn er hier ook heel veel eigen (klein)bedrijven en boeren, die klaarblijkelijk de weegschaal omdoen zwaaien naar de andere kant.