Bevroren!

Het was toen we opstonden nog –4gr buiten, -1 binnen; de dweil op de deurmat is bevroren. Er is 6-8cm sneeuw gevallen vannacht. Het ziet er mooi uit met de verse witte laag. De knoppen van de kachel en boiler zijn strategisch goed geplaatst bij het bed, maar warm stoken voor het opstaan gaat dit keer niet, want gisteravond is net het gas opgegaan toen we in bed stapten, dus eerst naar buiten om de gasfles om te wisselen. Andre gaat ook nog even het dak op, om de zonnepanelen sneeuwvrij te maken, anders laden ze zo slecht op als de zon vandaag weer doorkomt!

Uiteindelijk brand de zon de wolken weg, en ziet het er goed uit voor een aktieve dag. De dagen zijn kort, de uren dat het buiten aangenaam vertoeven is nog minder. Snel spullen en eten bij elkaar zoeken voor een overnachting in een hut. De meeste spullen zullen door een sneeuwscooter naar de hut gebracht wordt. Zelf vertrekken we om 12 uur, wat vlak voor de continentale afstandsrace blijkt te zijn. Ze zijn hier erg relaxed over, hadden ons ook niet gewaarschuwd zodat we wat eerder hadden kunnen vertrekken, en laten ons gewoon dezelfde loipe op. We skien ons rot, horen onderweg dat de race gestart is, zodat we bij een splitsing aankomen naar de 1e hut net een paar minuten voordat de eerste dame voorbij raced. En dat alleen maar omdat we nog een stukje doorgestoken hebben. Eerst bijkomen en supporteren dus! Omdat het tijdritten zijn is het supporteren toch iets minder leuk, en als we ook het begin van de herenrace gezien hebben, trekt de omgeving zo dat we niet langer willen wachten.
Uitzichten genieten we van (en we hebben genoeg tijd om te kijken want de sneeuw is een stuk stroever dan gister), zeker als we bij de 1e hut, Bob Lee Hut, aankomen. Meegebrachte lunch en warme chocomel. Jammer genoeg zonder slagroom! Of marsmallows.
Naar de volgende hut, Meadow Hut, waar onze spullen staan, blijkt een stuk korter te zijn, veel dalen.....heerlijk glijden. Andre moet weer zo nodig een stukje van de route afwijken (wat soms wel leuk is), waar ik in de diepe sneeuw flink onderuit ga en in een pijnlijke houding voorover in de sneeuw beland (en dit keer hem vervloek, maar hem echt de schuld geven van mijn onkundigheid had ik graag gedaan!!)

De hut is nog behangen met kerstgroen en rode strikken, waarschijnlijk van het mid winter kerstfeest dat vaak in NZ gevierd wordt, omdat Kerst gewoon in de winter hoort! De zon is er nog, wijntje ingeschonken en af en toe komen er nog atleten langs die nog gauw even een rondje doen voor het eten. De ‘eigenaar’ van de hertensporen zien we niet.
We hebben de hut voor onzelf! Deze gloednieuwe hut is normaal een plek voor 20man. Oude hutten hebben meer karakter, maar toch verblijf ik veel liever in de nieuwe die schoner zijn en schoner te houden zijn door bv stalen aanrecht en beter gedicht tegen ongedierte. Andre gaat eerst gereedschap, hout, kaarsen etc opruimen en sorteren (hij neemt de opmerking de hut netjes achterlaten wel erruug letterlijk!) De kachel stoken we flink op, de ruimte is groot en hoog, en krijgen we niet warm gestookt, maar onze heerlijk donzenslaapzakken houden ons ‘snachts wel warm, en nu gaan we dicht bij het vuur zitten. Zonnepanelen zorgen ervoor dat we vanavond nog kunnen lezen, ook al eten we bij kaarslicht. De volgende morgen weer terug geskied naar de kamper, waar ondertussen ook onze spulletjes weer waren aangekomen.

De waterleidingen blijven bevroren te zijn na de nacht die wij in de hut door hebben gebracht, en er dus totaal niet gestookt is in de kamper. Hopenlijk ontdooien ze snel, en heeft het geen schade aan de pomp toegebracht! We hebben flessen water, en kunnen het altijd nog uit de watertank scheppen!!

Het is gelukkig goed weer om een start te maken aan onze 750km terug naar de veerboot, terug naar het Noordereiland, waar we donderochtend op zijn laatst moeten zijn. Het internet gechecked om te zien of alle wegen open zijn, vooral de Lindes Pas op 795 moet vrij zijn, anders moeten we een aardig stuk omrijden.
Er staan genoeg waarschuwingsborden voor slipgevaar langs de weg voor ijs/grind. De wegen worden hier niet gepekeld, maar er wordt grind gestrooid. Eén bord maakt het wel erg bont, met de auto op zijn kop!

Het aantal schapen dat we zien is ongelofelijk! Oke er zijn er dan ook 40 miljoen (10x zoveel als het aantal inwoners) maar vaak is dat niet echt merkbaar. Maar nu zijn met de ‘musters’ alle schapen zijn vanaf hoger gelegen gebieden (normaal dus vanaf de wegen uit het oog onttrokken) naar de vallei gehaald voor de wintermaanden.
De eerste lammetjes zijn er zelfs al! En is nog midden winter! Maar om het lamsvlees tijdens de kerst in de winkel te hebben liggen (en dus een dikkere prijs te vangen), nemen de boeren een groot risico: met lammeren zo vroeg in het seizoen, het is tenslotte nog winter, kan er nog genoeg slecht weer verwacht kan worden: een paar jaar geleden zijn er duizenden lammeren gestorven omdat het nog een paar dagen (hard) ging vriezen!!

Het observatorium van Earth & Sky op Mt John, boven Tekapo meer, schijnt zeer de moeite waard te zijn, dus wij hopen nog op het laatste moment mee te kunnen. Blijkt dat de weg omhoog ’s avonds voor verkeer is afgesloten. De bus pikt ons op bij het hek, voordat we met 20 anderen naar boven gaan, onder begeleiding van een NL en Japanse gids. Het laatste stuk alleen met de parkeerlichten aan om het werk dat astronomen uit verschillende werelddelen hier verrichten, niet te verstoren met de koplampen van de auto. De omgeving is ideaal om de sterrenhemel nader te bekijken hier, want per jaar zijn hier wel 175-200 geschikte dagen voor. Ze hopen dit tot een Wereldnatuurgoed gebied te laten benoemen. Eerst worden we met het blote oog ingeleid in de wonderen van de sterrenhemel, de melkweg, de andere twee galaxies die duidelijk zichtbaar zijn, de meest bekende Zuidster (die in de sterrenhemel van het noordelijk halfrond dus niet zichtbaar is) en hoe met behulp hiervan het zuiden te vinden in de nacht, sterrenbeelden etc. Dan om de beurten krijgen we de mogelijkheid om met de telescoop van 180x het wat nader te bekijken. Sommige zien veel aan kleuren en detail, maar ik heb er moeite mee; als analist, was het microscopen werk ook niet mijn favoriet. Een beetje inzage in het geheel was leuk, maar voor ons de trip niet waard. Laat mij maar genieten van de nachthemel in zijn geheel ipv individuele sterren op te zoeken.