Eén, twee, ...drie.....zzzzzz

Vandaag geen zin om Wellington in te gaan. Vanmorgen een hele poos met Wilko, Manita’s broer, aan de telefoon gehangen. Was gezellig en gelijk weer een update over hoe het met Manita haar vader gaat. Ondanks ons zwervend bestaan is de communicatie met NL erg goed: de mobiele telefoons werken niet altijd, maar samen met de mobiele internet verbinding (email / skype / MSN) en het sturen van SMSjes (op een bijna dagelijke basis met Manita haar moeder: die heeft de smaak helemaal te pakken!), houden we goed kontakt.

Zijn gister in de stad ook op zoek geweest naar een GPS die we zowel tijdens onze wandelingen kunnen gebruiken, maar ook als ‘tomtom’ in de kamper. Weer een hoop info gehad en vandaag nog een tijd op het internet zitten zoeken. Wat we willen is er niet helemaal, dus we moeten een iets andere oplossing zoeken, maar ik geloof dat we er redelijk uitzijn. Nog even zitten zoeken naar aanbieding op het internet: en zowaar vonden we iemand die ze buiten de importeur om GPSsen NZ binnenhaalt voor pakweg 70% van de prijs, dus dat is weer snel verdiend. En dan was de NZ prijs alweer een stuk goedkoper dan in NL: zouden we ons ooit nog kunen permiteren om weer in NL te gaan wonen???

Maar zoals gezegd: we hadden geen zin om op het asfalt te blijven kamperen: dus ingepakt en opweg naar een ander parkeer plekje net buiten Wellington. Het is eigenlijk een boerderij (500ha) die door de gemeente gerund wordt, maar een stuk daarvan is nu park (en ja: er zijn weer wandelingen uitgezet, dus we kunnen ons hart weer ophalen morgen). Om half 6 vertrekt de parkwachter en zijn we helemaal alleen....hoewel alleen: vlak voor sluitings tijd hebben ze een paar schaapjes losgelaten in het park gedeelte en we staan nu dus tussen zo’n pakweg 1200 schapen. Welkom in NZ en slaap ze.