Veertien dagen thuis

We komen net voor donker weer in ons huisje in New Plymouth aan. Gelukkig want zo kunnen we de kamper veilig naar beneden rijden, over het pad wat aardig dicht gegroeid is in die 2 maanden dat we van huis zijn geweest.

De timing is erg goed van het weekend lange muziekfestival Womad, is weer dit jaar. Dus wij genieten van al die verschillende bands, en de mensen die we tegenkomen. De eerste dagen is het slecht weer dus veel binnen klussen worden gedaan, maar dan wordt het droog en wordt het buiten buffelen. Er moet veel gebeuren op het land, onkruid spuiten, trekken of verbranden. Vooral de clematis die hier ingevoerd is, en hier zo goed getijd, dat ie over alle grote bomen heen woekerd, blijkt een hoop werk te zijn. Buiten die klimplant hebben we het gevoel er aardig boven op te zitten.
En ’s avond proberen we af te spreken met vrienden, om gezellig bij te kletsen. Klaverjassen wordt ook georganiseerd terwijl wij thuis zijn. En een avond organiseren we een kaas en wijn avond zodat we meerdere mensen in een keer kunnen zien, want we komen tijd (en energie) tekort. Een van onze minder geliefde buurvrouw gate-crashed ons partijtje, en ik moet er eigelijk wel om lachen. Die zag een andere buurvrouw naar beneden gaan, en dacht dat ik de jaarlijkse burenborrel georganiseerd had. Ondanks dat we dat maar twee keer in de zes jaar gedaan hebben, en niemand het goede voorbeeld gevolgd heeft, ondanks de beloftes.....
En de tijd uiteraard benut om lange gesprekken met de familie in NL te voeren!