Boottijd

De kapitein heeft het roer weer omgegooid en varen we naar het NW toe: op de weg terug naar Nieuw Zeeland. Onderweg zullen we nog een bezoekje brengen aan Campbell eiland: een dag of 4 tot 5 varen vanaf nu.
s Nachts heeft het ook nog even gesneeuwd en is het hele schip wit geweest. Niet dat wij dat gezien hebben, maar een vroege vogel was wel op en die heeft er een paar mooie plaatjes van gemaakt, die hij vol trots aan iedereen liet zien. Da’s dan weer het voordeel van digitale fotografie: een kopietje is makkelijk gemaakt.... Verder voelt deze eerste volle dag op zee als een trieste dag nu we het ijs echt vaarwel gezegd hebben en het idee dat de trip voorbij is (buiten tig dagen varen dan..). Ik kan mezelf dan ook niet motiveren vandaag ...... hang wel voor het scherm bij presentaties, maar de dag kruipt voorbij.

Een rondleiding op de brug door de kapitein himself. We zijn al aardig thuis op de brug, voornamelijk bij de radar, de navigatie, kaarten ed. Maar de normaal niet zo spraakzame Dmitry geeft heel wat achtergrond informatie, loopt echt alle apparatuur af (de brandsproeiers gingen soms automatisch af (dat komt ervan met rokende russische bemanning aanboord), dus die staan uit, maar hij verzekerde ons dat ze, bij alarm, heel snel handmatig aangezet konden worden), vertelt over eigen ervaringen (maar één keer in het ijs vastgezeten in Russische wateren) en we zien hem voor het eerst lachen .......

De 22ste is de langste dag, wat we vieren in stuurboord en bakboordkleuren: rood en groen. Vele doen hun best, zelfs als ze de middelen niet hebben; David die niets meer bij zich heeft dan groen ondergoed, komt, tot grote hilariteit van iedereen, met een blote bast en groene omwikkelde handdoek de bar in.

Weinig gebeurd vandaag: buiten mistig dus weinig tot niets te zien van de brug. Sommige vermaken zich door vanaf het achterdek foto’s te nemen van de voorbij vliegende vogels. David en Katherine hebben net de stand ‘motordrive’ op hun camera gevonden, dus die kunnen hun plezier niet op. Manita voelt zich niet lekker (verkouden en hoofdpijn) en brengt het gros van de dag met een boek door in bed. Ik ga spelen met de computer en probeer een multimedia presentatie te maken van de foto’s die we genomen hebben. Aan het eind van de dag heb ik een 15minuten ‘voorstelling’ met muziek, titels en onderschriften – ziet er leuk uit.

Om 6uur wakker gemaakt door de speaker: dolfijnen rond de boot. Gauw aangekleed en naar de brug gegaan. Er blijken inderdaad een stuk of 7 ‘zandloper’ dolfijnen rondjes om de boot te zwemmen en te spelen in de golven die de boot achterlaat. Ze blijven een half uurtje bij ons tot groot vermaak van degene die de moeite hebben genomen om naar de brug te komen (een mannetje of 10 alles bij elkaar). Zandloper verwijst overigens naar de kleurstelling/tekening op hun lijf.

Verder wordt het weer een slome dag: weinig vogelleven rond de boot, veel minder dan op de heenweg. Chris is nog druk op zoek naar vogels omdat we in Australische wateren zitten (en weer wat extra soorten kan afvinken in zijn vogellijst. Zijn lijst is zo uitgebreid dat er niet alleen vogelsoorten opstaan, maar ook nog eens per land...), maar dat zal morgen ook over zijn.

Naar goede bargewoonte is deze maandagmiddag een quiz avond die wat leven in de brouwerij brengt; van serieuze Antarctica vragen tot hoeveel dozijn eieren voor ontbijt gebruikt zijn (105) en meest voorkomende kwaal op ons schip (megabytethosis).