Het juweeltje van de golf

Als André het werkpaard is en ik het sierpaard is het zeker weer mijn beurt om te schrijven nu het klussen gedaan is en we weer aan het trippen gaan? Het valt niet mee om thuis weg te geraken, maar woensdag zijn we dan toch op weg. Onderweg de nodige wegwerkzaamheden, altijd te verwachten deze tijd van het jaar (om nog even het budget op te maken voor het einde van het belastingjaar dat hier eind maart is), maar om 4uur staan we dan toch op de veerboot naar Waiheke eiland. De boot van 3 uur hadden we ook gehaald, als onze kamper niet zo laag bij de grond geweest was…. Op de terugweg moeten we duidelijk wat dichter bij hoogtij terug reizen!!

We kamperen weer in een Auckland regionaal park, wat heerlijk rustig is nu de scholen weer begonnen zijn na de zomervakantie. We parkeren ons luie achterwerk op het strand, uitkijkend naar Auckland in de verte tot de zon ondergaat. Pootje baaien is er niet bij, want het getij is uit… Maar wat een rust hier maar 45min varen vanaf de stad!!
’s Ochtends naar de kop van het eiland voor de twee jaarlijkse kunst expositie in de openlucht. In 2005 waren we zo onder de indruk, dat we het voor herhaling vatbaar vonden. Het festival is duidelijk gegroeid sinds de geboorte; het aantal kunststukken is met 50% gestegen, het aantal bezoekers verdubbeld… Wij hadden meer last van de cicades die continue op je landen, dan de mensen. Het bleef gelukkig mogelijk om echt de tijd te nemen bij een kunststuk dat je aanspreekt en daar waren er ook dit keer weer genoeg van! Of een mooi plekje te vinden om neer te strijken om van alles te genieten, want de uitzichten naar baaien, door oude Pohutakawa’s heen, naar eilanden in de verte, blijft trekpleister nr. 1.
Bij een wijnerijtje, uitgezocht op uitzicht natuurlijk, wat geknabbeld, voordat we de andere kant van het eiland gingen verkennen met de auto. Een gedeelte van het rondje was onverhard, maar de kamper is wel meer stoffige wegen gewend en heeft er weer lang genoeg netjes uitgezien! Het andere uiteinde van het eiland, was een grote tegenstelling tot de rest van het eiland met zijn weilanden en wijngaarden, hier lag het landschap bezaaid met grote vulkanische rotsblokken, en wat vergane glorie van verdedigingswerken uit de 2e wereld oorlog.
We zoeken de tweede nacht een nog rustiger plekje op om wat meer vogels te zien. Echt veel levert het en ook de ochtendwandeling door het bos niet op. Dus maar doen waar Waiheke echt om bekend staan; wijn en kunst. Voor lunch een restaurant op een wijngaard uitgezocht met zowaar een nog mooier uitzicht, en er kwam toevallig net een tafel op het balkon vrij. Deze ‘stadse’ uitjes merk je wel in de kneut, dat zijn wij als natuurgangers bijna ontwent. Grappig we hebben in een gallerijtje ook de manquettes gezien die de kunstenaars ingediend hadden voordat ze aan de eigenlijke expositie mee mochten doen en zelfs daar durfden ze nog flink geld voor te vragen. Toch blijven ze dit soort evenementen organiseren vaak voor alleen een donatie als toegang. Voor ieder toegankelijk dus; fantastisch!