Everest Base Camp

Al weer een week op de EBC trek, staat deze dag het laatste dorpje in deze vallei op het programma: Gorakshep (5140m). Dat is gelukkig nog maar 2uur lopen, maar wel 300m stijgen. Maar na een redelijk goede nachtrust blijkt dat geen probleem te zijn. We komen duidelijk (heel) dicht bij het echte hooggebergte, want meer en meer besneeuwde toppen laten zich bewonderen. We lopen langs de Khumbu gletsjer, wat leuker klinkt dan het is: er ligt veel moraine (gletsjerpuin) op de gletsjer, dus sneeuw/ijs zien we niet veel en bovendien lopen wij over de moraine heuvels die altijd langs een gletsjer liggen: dus ongelijke ondergrond en oppassen met lopen. De Himalayberghoenen die we hier rond zien struinen hebben geen moeite met het terrein.

Om half elf lopen we Gorakshep al binnen, nuttigen we een vroege lunch en gaan Wangchho en ik op weg naar Everest Base Camp (EBC). Manita heeft besloten om na de zware dag van gister, niet mee te gaan naar Base Camp, maar haar krachten te sparen voor morgen als we de 'heuvel' achter Gorakshep omhoog willen gaan. Als ik eerlijk ben heeft ze groot gelijk: EBC is niks meer dan ik verwacht had. In het lente seizoen bruist het er van het leven, met tientallen kampementen van groepen bergbeklimmers, die allemaal bezig zijn, of zich aan het voor zijn bereiden om Mount Everest te beklimmen. In het na-seizoen (nu dus) is alles wat er resteert een spandoek met EBC 2012 en dat 2012 is dan weer van belang, want het basekamp staat op de Khumbu gletsjer: die is continu in beweging en zodoende staat het basekamp elk jaar ergens anders. Met de Global warming, worden ook de gletsjers hier aangetast en behalve dat het basekamp op een andere plaats ligt dan op de kaart staat aangegeven, ligt het ook zo'n kleine 100m lager: 5281m! Het ergste is dan eigenlijk nog dat je van EBC (en ja: de E staat echt voor Everest) Mount Everest niet eens kan zien liggen! Ondanks dat ik dat allemaal wist en ondanks dat de verwachtingen dus laag waren, kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om EBC tot op 3km te benaderen en er dan niet naar toe te lopen. Dat begrijpt Manita dan weer! Het is toch ook een (voor sommige HET) hoogtepunt van de trip. Volgens Wangchho en de reisboeken die we erop nageslagen hadden, zou het een 5uur rondtocht worden. Omdat we nu maar met zijn 2tjes waren, hebben we dat tot 3uur weten bekorten en daar zit dan ook nog 3kwartier bij die we op het EBC hebben doorgebracht. Het feit dat EBC nu 100m lager en dichterbij Gorakshep ligt heeft daar natuurlijk wel aan bijgedragen. Het was overigens wel leuk om de Khumbu Icefall van dichtbij te zien: voor alle beklimmers van Everest is dat het begin en meteen al een groot obstakel. Het is de plek waar de Khumbu gletsjer over de rotsen heenbuigt en daardoor erg veel breuken en scheuren aan de oppervlakte heeft. Beklimmers hebben dan ook altijd vele ladders bij zich die ze over deze scheuren kunnen leggen en vervolgens over de ladder heenlopen. Als een scheur per ongeluk wat breder is dan de lengte van de ladder, dan bindt je er gewoon twee aan elkaar. Toch? En als de spleet nog breder is: dan worden er gewoon 5 aan elkaar geknoopt!!
De laatste jaren is er een ontzettende druk van de regering om het kamp en eigenlijk de hele route op te schonen. Het kamp zag er dan ook opgeruimd uit. Ook blijken de guesthouses hier eens per maand met zijn allen al het afval in het dorp op te ruimen. Sommige dingen worden lokaal verbrand, de rest wordt terug gebracht naar Namche en daar verwerkt.